Ik zeg het maar eerlijk: in mijn onderwijs heb ik 95% of zo gestolen. Dat begon al bij de opleiding, met studiegenoten als Marjolein Kien ( wier dochter nu op Wolfert Tweetalig werkt) of Vincent Meijers, die zijn neef, met diens vaders’ gezegende tekentalent dia’s liet maken voor onze presentatie van een lessenserie rondom Mariken van Nimwegen. (tweede graads opleiding, hè, vrienden van de opleidingen die heel wijs besloten hebben dat al die literatuur voor docenten tweedegraads echt niet nodig is. Kom op, echt hè? …)
Maar ik ben eigenlijk pas echt gaan pikken toen ik twitter ontdekte en ondervond hoe vrijwel iedereen daar deed wat mijn voorgangers in onderwijs totaal vermeden: delen. Mijn collega Frans wilde vooral zijn boeken aan de man brengen. Erg goede boeken trouwens. Ik heb er met plezier uit lesgegeven. Vooral de didactische bewerking van La Révolution Française bleek in mijn klassen 3H een succes. We praten over de vorige eeuw, hoor. Dat dan weer wel.
Met dat twitter kwamen er mensen op mijn pad die écht gedurfde dingen deden. Als flipping the Classroom, of de nakijkcommissie. En ik nam allerlei initiatieven met graagte over. Nu heb ik dat mijn hele carrière eigenlijk gedaan, tot soms tegennatuurlijke dingen, zoals het studiehuis enzo. Het was bedacht door grote hoofden dus er zou best iets inzitten.
Toch was daar al ergens dat gevoel van: er klopt iets niet: wij werkten met onze Tweetalige afdeling met een groepje wat ik grappig bedoeld als hoogbejaarden aanduidde. 2 of drie per klas kinderen die echt hun hoofd duidelijk boven het maaiveld uitstaken. Daar hadden we professionele ondersteuning bij: Professor Span kwam persoonlijk ons trainen met het COmpacten en verrijken. Dat werkte. Echt. Met heel veel inspanning voor die paar kinderen, die dan overigens wel dingen neerzetten waar we het als “oude rotten” nog wel eens over hebben.
Toen kwam die tweede fase met wat wij deden voor twee kids per klas gewoon voor iedereen. Mavo, Havo, Vwo , maakte niet uit. Wel dus. Bleek dat een grote hoeveelheid scholen enorme leerpleinen gingen inrichten met als coaches totaal gefrustreerde docenten: die mochten namelijk niet meer lesgeven.
Echt, wat een ellende
Maar goed terug naar mijn diefstal. Onlangs nog kwam iemand van wie ik graag ideeën pik met Retrieval Challenges. Hij heet Frans Droog. Als u hem niet volgt is dat op zijn zachtst gezegd jammer. Ik heb dat vorige week uitgeprobeerd in mijn 3Vwo – mentorklas. En was geschokt. Nou, niet echt, want ik weet eigenlijk wel dat kinderen wel zien staan in Magister dat ze dingen moeten leren, maar ja, het leven enzo.
Maar toch, door dit eenvoudige schema kwam niet alleen ik, maar kwamen ook zij er achter dat die opmerking die ik in Magister schrijf: répète ( en daarachter de dingen die ze nu zouden moeten weten, corresponderend met onze PIT (programma van inhoud en toetsing) van dit hoofdstuk) een loze letter is.
Hé, ook dat wist ik wel hè? Pubers en zo. Maar goed, zelfs mijn BESTE leerlingen hadden van de mogelijke 32 punten er slechts een fractie.
Ik hou van stelen in het onderwijs. Dank je wel @FransDroog, dat je deelt en dat je mij en veel anderen – dat hoop ik althans – deelgenoot maakt van je experimenten.
Jullie begrijpen dat dit experiment vraagt om uitbreiding naar de andere klassen…