Dit jaar geef ik weer (Franse) les, na twee jaar uitsluitend met onderzoek, coaching en opleiding van ervaren en nieuwe docenten te zijn bezig geweest. Financiële perikelen van mijn bestuur zorgen voor een enorme bezuinigingsoperatie op alle scholen, dus ook bij mijn school en de school waar ik gedetacheerd was. Weer ( een deel van de werkweek) lesgeven betekent wel weer “met je voeten in de klei” en dus meemaken hoe écht heel goed voorbereide zaken toch weer anders kunnen lopen. Heerlijk. En ontnuchterend op het gebied van enkele vooraannames. Iets minder heerlijk, maar wel leerzaam.
Een van de webtools waar ik behoorlijk wat over gelezen heb, is VoiceThread. Ik had hier en hier interessante stukken gelezen over de potentie van deze webtool. Proberen dus: Voicethread Moderne Vreemde Talen als tool in de klas.
Eerst schrijf ik op wat ik wilde doen, hierna wat er gebeurde in de tijd dat we hiermee bezig waren en vervolgens waar je blijkbaar ( ook ) aan moet denken als je iets dergelijks opzet, tips dus.
Onderaan geef ik je ten slotte ( met toestemming van de leerling) een beeld van het product.
Wat ik wilde:
Ik wilde – naast natuurlijk “gewoon” starten met de methode Frans – mijn twee (HAVO/VWO brug-) klassen commentaar in het Frans laten geven op een eigen foto en hen commentaar laten geven op een foto van twee medeleerlingen. Zoiets was voor de tijd van ICT vrijwel onmogelijk, maar nu, met behulp van digitale media en wat tijdsinvestering door de docent doenlijk, dacht ik… Subdoelen waren: de leerlingen in relatief korte tijd leren om te gaan met Google vertaal ( en zijn beperkingen), gebruik maken van text-to-speech software Voicereader om eigen uitingen goed te leren uitspreken, en leren feedback geven op elkaars producten.
De opdracht was dan ook als volgt uitgesplitst:
- Kies een foto van de vakantie ( op je computer, op je mobiele telefoon)
- Bedenk drie korte zinnen die je over die foto zou kunnen zeggen.
- Vertaal die zinnetjes met Google Vertaal ( of een app die vertaalt)
- Lever deze vertaalde zinnetjes bij mij in via een google formulier ( onze school heeft Google Apps omarmt, dus in Drive is zo’n formulier snel gemaakt)
Na deze activiteit A zou er even tijd nodig zijn om de fouten uit de zinnen te vissen. Vooral als leerlingen enthousiast lange verhalen wilden maken, is dat werk. Want ja, je wilt zo’n enthousiasteling toch niet remmen!
Hierna volgde het onderdeel B:
- Ga naar Google Drive, waar je leraar een pdf heeft neergezet van alle zinnetjes uit de klas.
- Zoek jouw zinnetjes op.
- Ga naar Voicereader of installeer de app ( voor zover ik weet nu alleen nog voor iPad en zijn iVerwanten)
- Vul de gecorrigeerde zinnetjes in op die website ( kopieer ze uit de pdf en plak ze in de website) of plak ze in de app.
- laat de zinnetjes voorlezen in het Frans.
- herhaal ze totdat je ze gemakkelijk kunt zeggen.
Hierna moest onderdeel C volgen :
- Maak een account aan op VoiceThread.com
- Laad je foto in de website
- Geef eerst “commentaar” door op in “Comment” op de letters (voor tekst) te klikken en de zinnetjes in te vullen. Klik hierna op Save
- Geef daarna commentaar door in “Comment” op het microfoontje te klikken en je tekst in te spreken die je geoefend hebt. De website speelt je
- Ga nu onderaan naar de grote grijze pijl naar rechts. Je komt in het “Deel” venster.
- Klik op “invite friends”, voeg met de “Add- knop” je leraar toe
- Klik deze “friend” aan en klik op “invite”
Als docent zou ik de uitnodigingen ontvangen, beluisteren ze en zo voorzien van een korte boodschap, meestal gesproken in de trant van “wat een mooie foto, dank je wel” – “Quelle belle photo, merci bien de me l’avoir envoyée.”
Dan zou het laatste onderdeel volgen, dat ik in de klas enigszins wilde modelleren: Het becommentariëren van elkaars werk.
Ik schatte in dat dit de leerlingen tussen de 1 en 2 uur zou kosten, een beetje afhankelijk van hun bekendheid met ict-hulpmiddelen.
Wat er gebeurde
Het eerste onderdeel, zinnetjes maken en vertalen met een vertaalsite of -app leek probleemloos te verlopen. Alleen vulden lang niet alle leerlingen de zinnetjes in Google Form in. Diverse leerlingen gaven aan mijn mailtje niet te hebben ontvangen ( die toch met het groepsadres was verstuurd). Tja, foutje in de software? Persoonlijke fout van de makers van die groepslijsten? Die leerlingen dus maar aparte nogmaals gemaild.
Onverschrokken pakte ik deel B aan. Langzaam aan drupten de eerste voicethreads binnen. Die ik voor een behoorlijk deel niet kon “lezen”. Voicethread heeft een behoudende politiek met delen: als je niet door de maker van de VoiceThread als “friend” bent toegevoegd, kom je er niet in. Voor onderwijs heel handig, alleen wist ik dat niet en de “deel-opties” van de webtool suggereren ook dat de link doorsturen ook al genoeg is. Dat betekende dus een mailtje met nieuwe uitleg.
En leerlingen die begonnen te vertellen dat hun oude computer geen microfoontje, webcam, flash, weet-ik-veel had en dat ze niet op de computer van hun vader mochten.
En een ouderpaar schreef me dat ze er niet aan dachten hun kind toestemming te geven voor het publiceren van zijn gegevens op internet, want in overleg met de basisschool en de politie was toch hun conclusie dat dit gebruik van social media ongewenst was. Wat me een uurtje schrijfwerk kostte om de ouders gerust te stellen betreffende de anonimiteit en de mogelijkheid mee te kijken en te modereren. En dat het school-emailadres ( een getal) en een naam… Overigens doen deze ouders nog steeds niet mee en zoeken de leeling en ik dus alternatieven om toch ongeveer hetzelfde te kunnen doen.
Uiteindelijk heb ik een aantal leerlingen apart via mijn eigen computer een account laten maken, laten inloggen… En toen naar huis gestuurd om het product te maken. Maar er bleef een groepje niets inleveren.
Toen ik de schoolcomputers wilde gebruiken, bleken er geen microfoons aanwezig te zijn. Wel koptelefoons ( handig bij luistertoetsen via de computer).
Ten slotte bleek tijdens een gesprek met een van de mentoren, dat de opeenstapeling van instructies over Google, Voicereader, Voicethread en – ik was tenslotte een moderne leraar – Edmodo naast de toch al verplichte maar de in het begin van het schooljaar slecht werkende Magister webpagina de druk in sommige jonge hoofdjes wel erg ver op deed lopen.
Zo vlak voor de herfstvakantie heb ik dus een “hulples” in het computerlokaal ingebouwd, na de repetitie, natuurlijk. Bezoek van ongeveer 10 leerlingen, met als meest opvallende moment de totaal lege blik van twee meisjes, toen ik vroeg of ze nu eigenlijk die correctiebladen in Google Drive konden zien om zo hun werk te corrigeren thuis. Ik was toch écht iets te hoopvol geweest. Naïef zelfs…
Het is nu bijna vakantie en ik mis nog steeds een beoerkt aantal VoiceThreads. Volhouden dus. Want als het programma eenmaal duidelijk is maken de leerlingen echt heel leuke dingen. De vervolgopdracht is dan ook het beschrijven van hun huis en kamer… Naar keuze met VoiceThread, of live in de klas met een tekening, een Glogster een powerpoint of Prezi. Als ze maar een verhaal vertellen…
Waar je (dus ook) aan moet denken
- Begin met inventariseren wat er op school aan “backup” is: werken de computers, zijn er microfoons en koptelefoons ( webcams), is er in de rooster plaats voor jou als docent met de klas(sen)?
- Vergeet de “digital natives”. Kinderen zijn ( en dan ook zeker niet allemaal) best thuis in facebook, whatsapp, Ping en twitter, maar dat was het dan wel.
- Neem de tijd om in een computerlokaal rustig, met stappen-kaarten, accounts aan te maken.
- Probeer die stappenkaarten uit. (blijkbaar werkt bij een “normale” thuissituatie een deel-knop wél in VoiceThread, maar bij een Google-edu email adres, waar wij mee werken kan dat afgeschermd zijn door de beheerder. Dan is de enige manier om VoiceThreads te delen, de docent als “friend” toe te voegen.
- Bij het gebruik van een site als Google Drive: zorg ervoor dat ze kunnen “zien” wat je met ze gedeeld hebt. Helaas is (oktober 2012) nog een “oude look” en een “nieuwe look” in Drive. Je moet in de “oude look” kijken, daar de gedeelde mappen zoeken en die naar je “Mijn Schijf” slepen. Onhandig.
- Ruim tijd in om “achterblijvers” te helpen.
- Informeer van te voren de ouders dat je dit gaat doen en wat zij kunnen doen om hun kind te helpen.
- Edmodo heeft een “Ouder-code”. Deel die code met de ouders, zo dat ze mee kunnen kijken met hun kind.
- Als je niet via Edmodo werkt, betrek de mentor van je klas. Deze kan waarschijnlijk de ouders direct benaderen.
- Neem de tijd om met digi-angstige ouders te overleggen en heb een plan B. (Van mij mag leerling x ook met zijn vaders taperecorder …)
- Heb geduld en volharding. Het product moet af, volgens de door jou gestelde normen. Niet elk kind gaat zomaar in mee.
wat voor toepassingen heb jij voor VoiceThread gevonden?
