Gisteren ontvingen wij het bericht van ons bestuur, dat ze dit keer onze deelname aan de nationale staking voor fundamentele structurele verbetering van het onderwijs in Nederland niet ondersteunen. Ik ben daar kwaad over en schreef hen een brief. Die gaat intussen rond, begrijp ik. Het is tijd hem meer rond te laten gaan.
We zijn in Nederland – nee niet alleen onderwijzers, middelbare school docenten, werknemers aan Hoge Scholen en Universiteiten – nee, iedereen, de afgelopen decennia door opeenvolgend kabinetten slecht behandeld op opleidingsgebied. Daar heeft iedereen last van. Dat niet alles naar de rasmodee is gegaan heeft vooral te maken met de instelling van veel mensen in dat onderwijs. Die zetten hun schouders eronder als weer een bezuiniging voorbij kwam, als weer een achter een bureau bedacht en goed geframed idee door de kamer was gejast.
Maar de laatste tijd wordt ook in het onderwijs de maatschappelijke prijs duidelijk van verwaarlozing van publieke zaken. De voorbeelden noem ik niet meer, die zijn nu wel bekend. Naar is dat er bijna maandelijks voorbeelden bij komen.
Dus de stakingen, de nationale onderwijsstakingen gaan over het onderwijs totaal. Niet over loon alleen en al helemaal niet over PO alleen. De framing die je nu in – godbetert – zelfs de VO raad hoort, is dat het middelbaar onderwijs er al geld heeft bij gekregen en dat het dus niet opportuun is dat zij mee staken.
Jawel. En daarom deze brief. Kom tot jezelf, BOOR, VO-raad, maar vooral politiek. We staken niet alleen om terecht gevraagde rechttrekking van loon tussen PO en VO. Het gaat mis met het onderwijs in bv NL. Kom tot jezelf, pleur die frames in de kast, sta op vanachter je vergadertafel en STA ACHTER JE MENSEN.
